awansować

awansować
awansować {{/stl_13}}{{stl_8}}cz. ndk a. dk Ia, awansowaćsuję, awansowaćsuje, awansowaćany {{/stl_8}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'przenosić (awansowaćnieść), przesuwać (awansowaćsunąć) kogoś na wyższe stanowisko': {{/stl_7}}{{stl_10}}Awansować urzędników, oficerów, pracowników. {{/stl_10}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_7}}'uzyskać, obejmować wyższe stanowisko, stopień': {{/stl_7}}{{stl_10}}Awansować na majstra, komisarza, majora, prezesa. {{/stl_10}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}3. {{/stl_12}}{{stl_7}}'dosta(wa) ć się do wyższej grupy, kategorii, klasy (zwłaszcza o drużynach sportowych) ': {{/stl_7}}{{stl_10}}Awansować do drugiej ligi. {{/stl_10}}

Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.

Игры ⚽ Нужно решить контрольную?

Look at other dictionaries:

  • awansować — ndk a. dk IV, awansowaćsuję, awansowaćsujesz, awansowaćsuj, awansowaćował, awansowaćowany 1. «przesuwać (przesunąć) kogoś na wyższe stanowisko» Awansować pracowników, podchorążych, oficerów. 2. «obejmować (objąć) wyższe stanowisko» Ktoś jest… …   Słownik języka polskiego

  • plecy — 1. Chować, kryć się za czyimiś plecami «nie chcąc ponosić ryzyka, korzystać z tego, że ktoś inny się naraża»: Organizatorzy bezprawia, o których mówię, jako osłony używają osób w bardzo podeszłym wieku i ciężko chorych, wobec których ograniczone… …   Słownik frazeologiczny

  • awansowanie — n I rzecz. od awansować …   Słownik języka polskiego

  • brygadzistka — ż III, CMs. brygadzistkatce; lm D. brygadzistkatek «kierowniczka brygady roboczej; brygadierka» Awansować z robotnicy na brygadzistkę …   Słownik języka polskiego

  • podporucznik — m III, DB. a, N. podporucznikkiem; lm M. podporucznikicy, DB. ów «najniższy stopień oficerski, niższy od porucznika; oficer mający ten stopień» Oficer w stopniu podporucznika. Awansować na podporucznika. Podporucznik rezerwy …   Słownik języka polskiego

  • podpułkownik — m III, DB. a, N. podpułkownikkiem; lm M. podpułkownikicy, DB. ów «stopień starszego oficera, wyższy od majora, niższy od pułkownika; oficer mający ten stopień» Awansować do stopnia podpułkownika. Podpułkownik rezerwy …   Słownik języka polskiego

  • powyżej — 1. «wyżej w stosunku do jakiegoś punktu, poziomu, nad czymś» Amputowano mu nogę powyżej kolana. Rękawy zawinięte powyżej łokcia. Temperatura powyżej zera. ◊ Mieć czegoś a. kogoś, mieć wszystkiego powyżej uszu «mieć czegoś albo kogoś dość, stracić …   Słownik języka polskiego

  • pójść — dk, pójdę, pójdziesz, pójdź, poszedł, poszła, poszli 1. «udać się dokądś, idąc skierować się w którąś stronę; podążyć» Pójść do kina, na spacer. Pójść na przełaj, przed siebie. Pójść w stronę lasu. Pójść szybkimi krokami. Ogary poszły w las.… …   Słownik języka polskiego

  • sierżant — m IV, DB. a, Ms. sierżantncie; lm M. sierżantnci, DB. ów «w wojskach lądowych i lotnictwie: najniższy stopień podoficera starszego; wojskowy mający ten stopień» Awansować do stopnia sierżanta. ∆ Starszy sierżant, sierżant sztabowy, starszy… …   Słownik języka polskiego

  • stanowisko — n II, N. stanowiskokiem; lm D. stanowiskoisk 1. «miejsce pobytu, postoju, wykonywania jakiejś czynności, występowania czegoś (w odniesieniu do roślin: miejsce ich występowania, wzrostu; w odniesieniu do zwierząt żyjących na swobodzie: miejsce ich …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”